Με τις ευκολίες που πολλές online πλατφόρμες και εφαρμογές προσφέρουν σήμερα, σε συνδυασμό με την εύκολη προώθηση προϊόντων και υπηρεσιών μέσω διαδικτύου, πολλοί πιστεύουν ότι μπορούν να γίνουν designers! Είναι όμως τόσο απλό;
Αρκετοί αρχιτέκτονες χρησιμοποιούν μια γλώσσα ακατανόητη, όχι μόνο για το ευρύ κοινό, αλλά ακόμη και για τους ίδιους τους συναδέλφους τους που είναι πιο προσγειωμένοι - ή, για να γίνω κακιά, γνωρίζουν ελληνικά! Ένα καλοσχεδιασμένο κτίριο μιλάει από μόνο του. Ποιος ο λόγος να το στολίσουμε με δήθεν φιλοσοφημένες ανοησίες;
Τι βλέπει ν' αλλάζει ο Tobias van Schneider στην αρχιτεκτονική και το design τη νέα δεκαετία και γιατί αυτά είναι καλά νέα!
Εδώ και κάποια χρόνια παρατηρώ ήδη τα σημάδια του τέλους εποχής του ακραίου μινιμαλισμού, της απουσίας χρώματος στα εσωτερικά κατοικιών και επαγγελματικών χώρων. Δεν είμαι η μόνη - όλα δείχνουν ότι μπαίνουμε σε μια νέα εποχή στο design. Τι έρχεται;
Διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Karen Haller, ειδικού στην Εφαρμοσμένη Ψυχολογία του Χρώματος, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της "Το Μικρό Βιβλίο των Χρωμάτων".
Το νόημα του αρχιτέκτονα, δεν είναι να κατασκευάσει ένα καταπληκτικό κτίριο που θα προκαλέσει εντύπωση στον πελάτη του, αλλά θα νιώθει ξένος μέσα σε αυτό.
Μήπως ξεχνάμε ότι χειριζόμαστε χώρους και όχι εικόνες; Μήπως νομίζουμε ότι είμαστε γλύπτες και σχεδιάζουμε "μνημεία"; Μήπως έχουμε ξεχάσει εντελώς τον χρήστη;
Η άποψη της Μαρίας Γκανά, πολιτικού μηχανικού στο Design for Happiness.
Σε αντίθεση με ένα γλυπτό, ένα κτίριο δεν κτίζεται (μόνο) για εκφραστεί, να εντυπωσιάσει, να πρωτοπορήσει ή να στείλει ένα μήνυμα ο δημιουργός, αλλά πρωτίστως για να στεγάσει συγκεκριμένους χρήστες και λειτουργίες.
Design for Happiness 